Wyrażenie „lub zasądzenia odszkodowania”, obejmuje również należności z tytułu kar umownych

Użyte w art. 24 ust. 5 pkt 4 wyrażenie „lub zasądzenia odszkodowania”, obejmuje również należności z tytułu kar umownych. Na gruncie prawa cywilnego kary traktowane są bowiem jako surogat odszkodowania (tak w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2012 r., III CZP 39/12 ).

W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2003 r., III CZP 61/03 , mającej moc zasady prawnej, wyjaśniono, że „Sformułowanie „surogat odszkodowania” należy rozumieć w tym sensie, że strony przy zawarciu umowy określają z góry wysokość należnego wierzycielowi odszkodowania na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez dłużnika i odszkodowanie (kara umowna) kompensuje wszystkie negatywne dla wierzyciela konsekwencje wynikające ze stanu naruszenia zobowiązania.”

Kara umowna jest zatem inną porównywalną sankcją, o której mowa w art. 57 ust. 4 lit. g dyrektywy 2014/24/UE.

W wyroku z dnia 18 kwietnia 2013 r., KIO 724/13, Krajowa Izba Odwoławcza zwróciła uwagę, że o nienależytym spełnieniu świadczenia można mówić w aspekcie zachowania terminu świadczenia, a nienależyte wykonanie świadczenia określonego w kontrakcie może wywołać dotkliwe skutki dla kontrahenta, który nie wywiązał się ze swoich obowiązków (np. kary umowne).

W wyroku z dnia 15 maja 2012 r., KIO 858/12, KIO 861/12, Krajowa Izba Odwoławcza również uznała, że „Niedotrzymanie terminu wykonania prac, dwukrotne jego przedłużanie oraz obciążenie wykonawcy karami umownymi, nie może stanowić podstawy do uznania, że prace zostały wykonane należycie”’

Link do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2012 r., III CZP 39/12:

http://sn.pl/Sites/orzecznictwo/Orzeczenia2/III%20CZP%2039-12.pdf (dostęp w dniu 20.04.2018 r.)