Sumowanie doświadczenia wykonawcy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 30 listopada 2017 r., V Sa/Wa 3208/16 nie zgodził się ze stanowiskiem strony skarżącej dot. prawidłowości obliczenia wymaganego doświadczenia zawodowego określonego dla osoby wskazanej przez wykonawcę do pełnienia obowiązków kierownika budowy. 

W specyfikacji istotnych warunków zamówienia wymagania dotyczące doświadczenia osoby wskazanej do pełnienia funkcji kierownika budowy zostały sformułowane następująco: „minimum 5 lat doświadczenia na stanowisku kierownika budowy, w tym pełnienie funkcji kierownika budowy przy co najmniej 2 robotach budowlanych polegających na przebudowie lub odbudowie obiektu mostowego o długości co najmniej 200 m każdy, w tym jeden obiekt o konstrukcji żelbetowej składający się z minimum 10 przęseł usytuowany nad przeszkodami: tory kolejowe, rzeka oraz droga publiczna oraz jedno z powyższych zadań w systemie zaprojektuj i wybuduj. Wartość każdej z dwóch wymienionych robót nie mniejsza niż 10.000.000,00 PLN brutto”. 

Sąd zwrócił uwagę, że w przepisy ustawy Pzp nie regulują sposobu obliczenia wymaganego doświadczenia. W ocenie Sądu Krajowa Izba Odwoławcza słuszne  odwołuje się do analogii ze sposobem obliczania stażu pracy. Jest logiczne, że wymagane doświadczenie należy obliczyć tylko w taki sposób, że dublujące się okresy doświadczenia można uwzględniać tylko jednokrotnie, dublowanie się okresów, tj. podwójne wliczanie do okresu wymaganego doświadczenia uczestnictwa osoby w danym projekcie nie oznacza, iż osoba nabywa podwójne doświadczenie zawodowe, a taki sposób sumowania doświadczenia należy uznać za niedopuszczalny. W ocenie Sądu bez znaczenia, z punktu widzenia okresu doświadczenia, jest fakt, że w niektórych miesiącach osoba ta pełniła funkcję przy realizacji dwóch inwestycji. Dlatego okresu pracy przy wykonywaniu dwóch zadań w tym samym czasie nie można podwójnie wliczać do okresu doświadczenia. 

Sąd uznał, że fakt wykonywania w ciągu roku np. czterech różnych zadań przez daną osobę nie oznacza, że taka osoba nabywa w toku realizacji tych zadań czteroletnie doświadczenie. W opinii Sądu, za nieuzasadnione należy uznać kwestionowanie przez beneficjenta przedstawionej, jednolitej linii orzeczniczej Krajowej Izby Odwoławczej.

Sąd zwrócił uwagę na fakt, iż wymagane doświadczenie jest skonkretyzowane w ilości czasu pełnienia funkcji kierownika budowy, a zatem przez odniesienie do takiego samego pojęcia jakim jest czas. Sąd podziela pogląd organu kontrolującego , iż zamawiający powinien posiłkować się stosownymi interpretacjami przepisów ustawy Pzp wynikającymi z orzecznictwa Krajowej Izby Odwoławczej. W szczególności powinno to dotyczyć sytuacji, gdy dane zagadnienie związane z procesem udzielania zamówień publicznych nie zostało wprost uregulowane w przepisach ustawy Pzp, ale jego wykładnia wynika z jednolitych i powszechnie respektowanych poglądów KIO. Zasadność takiego podejścia potwierdzają wypowiedzi przedstawicieli nauki prawa, którzy zauważają, że podmioty stosujące prawo kierują się wykładnią przedstawianą w orzeczeniach sądowych (i stanowiskach innych organów państwa wyspecjalizowanych w danej gałęzi prawa) uznając jej faktyczny autorytet i chociażby mogłyby od tej wykładni odstąpić i przyjąć własną, to w praktyce czynią tak stosunkowo rzadko, ponieważ narażają się w takiej sytuacji na zarzut przyjęcia błędnej interpretacji.
 

Posiłkowanie się wykładnią dokonaną przez Krajową Izbę Odwoławczą jest przy tym ze wszech miar uzasadnione, gdyż jest ona organem państwowym uprawnionym do rozpoznawania odwołań wnoszonych w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. W ocenie Sądu to głównie Krajowa Izba Odwoławcza kształtuje wykładnię przepisów ustawy Pzp. Do zagadnienia sumowania doświadczenia nabytego przez daną osobę podczas realizacji kilku umów odniosła się Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 23 sierpnia 2010 r., KIO/1675/10 i KIO/1676/10. Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, że faktyczny łączny czas trwania zadań, przy których pan Zbigniew B. pełnił funkcję kierownika robót (po uzyskaniu uprawnień) wynosi 63 miesiące, jednakże okresy realizacji niektórych z tych zadań nakładają się na siebie. Dotyczy to: Galerii Handlowej w L. (wrzesień 2008 r. - marzec 2009 r.), Zakładu Produkcyjnego (…) we W. (kwiecień 2009 r. - lipiec 2009 r.) oraz Centrum (…) w L.P.  (luty 2009 r. - październik 2009 r.).

Krajowa Izba Odwoławcza uznała, że pan Z. B. pracując przy powyższych inwestycjach, zdobywał w 2009 r. doświadczenie przez krótszy czas niż suma czasu trwania zadań w 2009 r., gdyż pracował jako kierownik robót od stycznia do października, czyli 10 miesięcy (a nie 16 miesięcy). W ocenie Krajowej Izby Odwoławczej bez znaczenia, z punktu widzenia okresu doświadczenia, jest fakt, że w niektórych miesiącach osoba ta pełniła funkcję przy realizacji dwóch inwestycji.

W ocenie Krajowej Izby Odwoławczej, pracy przy wykonywaniu dwóch zadań w tym samym czasie nie można podwójnie wliczać do okresu doświadczenia. Krajowa Izba Odwoławcza nie podzieliła stanowiska zamawiającego, że sumowanie okresów pracy nakładających się było dopuszczalne, ze względu na fakt, że możliwość ta nie została przez zamawiającego wyłączona w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Warunkiem udziału w postępowaniu był określony staż, zatem z natury rzeczy jako zasadę należy przyjąć obliczanie go bez uwzględniania liczby zadań wykonywanych w tym samym czasie. Dopiero odmienne stanowisko Zamawiającego, dopuszczające sumowanie czasu trwania zadań realizowanych równocześnie, musiałoby by wyraźnie sformułowane w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, jednakże celowość dopuszczenia takiej możliwości wydaje się wątpliwa.

 

Józef Edmund Nowicki